Ovalle

Ik ben weer op een nieuwe plek terecht gekomen.
Vorige week dinsdagavond vertrokken Bram, Dick en Ik richting Ovalle en La Serena. We sliepen in een typisch spaans hotelletje met mooie binnenplaats met palmen. Woensdagochtend vroeg vertrokken we weer. We hebben twee telers bezocht. De eerste gaat waarschijnlijk binnenkort Hortensia's telen, het was de eerste professionele bloementeler die ik hier heb gezien. Het tweede bedrijf was weer veel rommeliger. Het bedrijf wil alleen maar meer en groter, maar van de 2,5 hectare hebben ze ongeveer 0,5 hectare onder controle. Verder een onkruidbende, best treurig. Maar het lijkt wel of die Chilenen dat niet eens zien.

Uiteindelijk kwamen we bij Monica in Ovalle terecht, mijn adres voor de komende 2,3, of 4 weken. Er is hier een kleine 130 hectare Citroenen, Mandarijnen en Avocado's, een echte farm dus. Het hoekje van hortensia's (0,5 Ha) maakte me ook blij. Strakke schaduwhal, mooi opgehoogde bedden met gronddoek, dus geen onkruid te bekennen.
Dit zijn verreweg de professioneelste telers tot nu toe. Ze schrijven alles op, maken foto's, overleggen onderling, maken plannen. Allemaal logische dingen, maar in Chili heel bijzonder. In ieder geval een mooie, leerzame plek voor mij, dus ik voel me hier wel op me plek.

Elke dag stap ik op de fiets en rij door de fruitbomen naar de hortensia's met mooi uitzicht. Ik krijg motivatie om de mensen te helpen, omdat ze echt liefde hebben voor het vak hier.
Momenteel is Monica (een alleenstaande vrouw) op reis, dus zit ik thuis alleen met haar ouders. Zij spreken een beetje engels en hebben veel van de wereld gezien, dus interessante mensen om mee te praten.
Ene Waldo is hier mijn contactpersoon en samen maken we plannen voor de teelt. Het werkt lekker met hem.

Waldo heeft me dit weekend ook wat van de omgeving laten zien. Zaterdag zijn we weer naar een nationaal park gegaan, Parc Nacional La Fray Jorge. De rit ernaartoe was echt gaaf, 30 km over onverharde wegen door niemandsland, voelde me net een cowboy op de prairie. La Fray Jorge is een berg tegen de kust. Midden in de desert is het hier groen, omdat hier dagelijks vochtige zeelucht door kan dringen.
Bij aankomst werd ons verteld dat alleen een 4x4 auto omhoog kon rijden, dus wij moesten een uur lopen. Maar Waldo ging wel even bewijzen dat het ook met een 2x2 Pick-up te doen was. Haha, spannend, maar het lukte hem wel.
Het uitzicht over de oceaan was weer adembenemend en de rust hier is abnormaal, alleen de wandeling was erg kort, dus we vertrokken alweer snel naar de kust. Het bijzonderste was de enige wolk in de omgeving die om de berg hangt en de roofvogels die vlak boven je hoofd vlogen.
In Tongoy heeft hij me de kust laten zien en hier heb ik mijn eerste oesters geproefd. Die smerige, levende schelpbeesten zag ik niet echt zitten, de adrenaline pompte gewoon door me heen, maar ze waren verbazingwekkend lekker:)

Zondag zijn we naar het op 1 na grootste stuwmeer van Zuid-Amerika gegaan. Dit jaar heerst hier extreme droogte. Het maakte wel indruk op mij dat dat halve meer gewoon leeg is. De landbouw heeft hier heel veel last van, veel plantages zijn verloren gegaan, en de eerste sneeuw valt pas over 3 maanden. Spannend dus voor de mensen hier. Sommige telers moeten hun fruitbomen gewoon helemaal wegsnoeien en maar hopen dat ze weer opkomen als er weer water is.
We zijn nog wat verder de bergen in gereden over onverharde bergpaadjes door dorpjes die steeds armen leken te worden. Het leven is hier voor veel mensen echt niet makkelijk.
Vandaag zijn we door het nieuwe stuk land van Monica gereden. Hier koopt men geen lap grond, maar gewoon gelijk een berg. Monica heeft dus een berg van 850 hectare klaar liggen, maar door het watergebrek kan het niet beplant worden. Op de berg liggen ook nog enkele oude, ingestorte kopermijnen, was echt gaaf om te zien. Morgen gaan we er 1 van binnen bekijken, dus dat is wel gaaf.

Mijn stage-opdracht gaat goed, maar de internetverbinding is hier heel slecht. op 80 km van de grote stad (La Serena) is dit best afgelegen hier, en dat is wel frusterend als je met een verslag bezig bent. Ik hoop dat dat beter gaat de komende tijd, want het vertraagd met opdracht heel erg.

Wat me hier verder opvalt:
- De sterrenhemel die je hier dagelijks ziet, zie je in Nederland nooit zo helder. Ik ga waarschijnlijk ook de sterrenwacht hier bezoeken.
- Ik wordt voor het eerst veel gestoken door muggen.
- De Opa en Oma hier zijn extreem vriendelijk, maar elk kwartier gevraagd te worden of je nog honger hebt, wordt ook wel irritant.
- Ik geniet enorm van de stilte, met name 's nachts, maar als je onder de mensen wilt komen, moet je hier heel wat ondernemen. Volgend weekend vertrek ik gelukkig twee nachten naar La Serena aan de kust, want ik heb wel behoefte aan wat herrie om me heen.

Het was een topweek voor me stage en om wat van de natuur te zien, maar in Waldo heb ik de enige jonge vent ontmoet hier die houdt van lekker geinen. Ik heb dus wel een beetje het stappen enzo in Nederland gemist. Gelukkig ben ik weer lekker aan het werk en staat er een mooi weekend voor de deur, dus dat komt helemaal goed.

Ik heb weer wat mooie foto's gemaakt, maar me batterij is op, dus daar zullen jullie allemaal even op moeten wachten helaas.